1. Sanat ve enerji
GerçekliÄŸi resmetmenin ilk deneyimi MaÄŸara resimleri idi. Belki, bu andan beri primat deÄŸiliz. Bu özel etkinliÄŸin sayesinde Homo Sapies türünün bir kısmı 'daha bilinçli varlığ'a dogru evrilebildi .
O'nun, yani 'Sanat'ın, sanırım, esasında tanımlanmış bir anlamı var.
Sonra mükemmelliÄŸe kadar geliÅŸtirilmiÅŸ iki boyutlu tasvirler vardı.
Hacimsellikte ise ÅŸekilsiz heykeller gerçekçi üç boyutlu objelere dönüÅŸtürülmüÅŸ.
En sonunda – bu manzara tatmin ediyor beni – benim için çoktan gerçekleÅŸtirilmiÅŸ geliÅŸme çabalamasında dördüncü ve beÅŸinci boyutla uÄŸraÅŸmak da bana kaldı.
Dördüncü ve beÅŸinci boyuttan habersiz misiniz?
***********
2. Dördüncü ve beÅŸinci boyut: Zaman ve Enerji
Onlar olmadan her şey durup kalıyor.
Zaman:
Kendi baÅŸlangıcı veya sonu yok. Geçiyor... BeklenmemiÅŸ olaylarda duruyor sanki ya da sonsuz oluyor.
Bunun bilincinde olan kiÅŸi zamanı durdurabilir. Tıpkı geçmiÅŸ ile geleceÄŸin arasındaki an'da. 'Åžimdi' ya da 'varlık'ta olduÄŸu gibi. Ayrıca, Resim ve heykellerde de tutsaklığını göstermektedir.
Tabii zaman da fiziksel bir ölçüdür. Başı ve sonu olan süre ya da tarih / çok anlamlı bir ihtiyaç olarak vakit diye tanımlanır. Fakat anlamsızlastırılmış olarak da suistimal edebilinir.
Bence 'varlık'ta olduÄŸum anda gerçeÄŸi tasvir etmeye yaklaşıyorum. Gelecek ('hemen olacak') ve geçmiÅŸe ('az önce oldu') daha yakın.
Bence 'varlık' dinamiktir ve 'varlığ'ın içinde neyse bir ÅŸeyler oluyor. Sanki deÄŸiÅŸen bir özyineleme.
Enerji:
Karbondioksit sorunu / küresel ısınması / sözde enerji eksikliÄŸi...Onları düÅŸününce görüyorum ki: Åžu anda bayağı hırslı, genelde lider denilen, dünyaya dağılmış, insanlığı 'Daha çok enerji lazım.' düÅŸüncesine programlamaya calışan bir grup var.
Fakat milyarlarca yıllardan beri dünya, hayatın geliÅŸmesi için yeterli enerji sunuyor ve enerji üretilebilir bir ÅŸey deÄŸil sadece dönüÅŸtürülebilir bir ÅŸeydir.
Karşılıkta bulunyorum: 'Aksine fazla enerji var! ve en başından beri dünyada yetersiz enerji olması gibi bir durum söz konusu deÄŸildir.'
3a. Neden bunu yapıyorm?
Yaptığım – o objeler – araç olarak anlaşılsın. Ortak soyut bilimsel düÅŸüncelerimiz ile doÄŸanın içinde bulunduÄŸu sezgisel kuvvete güvenmemiz arasında araç olarak: Gerçekçi tasvirin geliÅŸiminde durmamak için, göze çarpan modası geçmiÅŸ sistemlerde tutunmamak için...
Åžimdi... Meditasyon... Yaratım... Tanrı ve Ruh. Gelecek boyutta gerçeÄŸi tasvir etmek. Aynen
'Yok böyle bir ÅŸey.' demek gibi dünyanın düz olduÄŸunu belirtebilirsin.
Her ÅŸey deÄŸiÅŸiyor... Hiçbir ÅŸey olduÄŸu gibi kalmıyor... 'Ne biçim insan o!' gibi yargılamak... GörüÅŸlerinde ısrar etmek... Durmak ya da...Kendimizi korku, katılık ve kısıtlamaya adamamızın yerine, fırsata imkan vermek, deÄŸiÅŸmeyi kabul etmek... Dinamik ve deÄŸiÅŸim çoÄŸalma olarak yaÅŸamak...
DönüÅŸüm. Merkeziyetsizlik. MateryalızleÅŸmiÅŸ ifade. Monopolistik kültür merkezileÅŸtirmesinin yerine ÅŸekil, estetik ve ifade. HuÅŸu ve minnettarlıkla. Sürdürülebilir.
Bunun için kinetik heykeli, enerji ve bilinci dönüÅŸtürmenin sanatkar ifadesi olarak kullanıyorum.
3b. Onu nasıl yapıyorum?
Bilinç varlıktan oluÅŸuyor. Yeniden farkına vardıklarından fikirler oluÅŸuyor... Fikirlerden taslaklar, taslaklardan iki ve üç boyutlu çizgiler, çizgilerden küçük (1:10 oranı) gerçeÄŸe ilk maddi yaklaÅŸmalar olurluk çalışması olarak modeller, modellerden 10 metrelik yüksekliÄŸinde inÅŸa oluÅŸuyor.
Materyal: alüminiyum, çelik, rulman, douglas köknar, melez, meÅŸe, cam, ayna, plastik ve baÅŸka lazım olan malzemeler.
4. Yan Etkiler
Objelerle karşılaÅŸmakta 'içinden dışarıya bakma' ya da 'olması lazım' presiplerin iÅŸlemesi ÅŸart deÄŸildir. Tersine dışarıdan içine 'Nasıl çalışıyor?' sorusuyla karşılaÅŸması lazım. Objeleri statik sanattan farklı kılarak hareketleri izleyicinin beklentilerini cevaplamanın yerine tesadüfi etki bırakıyor.
Yaptıklarım televiziyona karşı ilaç olarak anlıyorum. Kayıp gerçeÄŸin aracını maddileÅŸtirme olarak... Zaman ve enerjinin her anda ve milyonlarca yıllardan beri var olduÄŸu akmasını hissettirmek için.
Dikkatınız için teÅŸekkür ederim!